Από όσα ζούμε τον τελευταίο μήνα στις παρέες μας και τους επαγγελματικούς μας χώρους, μέχρι τις πλατείες του «Ρήξη με τη Λιτότητα» και του «Μένουμε Ευρώπη» (με τα μάτια και τα αυτιά στα Eurogroup και τις Συνόδους Κορυφής), το μόνο σίγουρο συμπέρασμα είναι έχουμε χωριστεί σε 4 βασικά στρατόπεδα!
Κι όμως. Δεν είναι οι περισσότεροι χωρισμένοι σε Ευρωπαϊστές που θέλουν το ευρώ και Αντι – Ευρωπαϊστές που θεωρητικά θέλουν τη δραχμή και τον Τσίπρα να τα τινάξει όλα στον «αέρα».
Στο δικό μου αισθητήριο, υπάρχει ένα 10 με 15% του κόσμου που βρίσκεται όντως εκεί, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία 70-75% είναι κάπου στη μέση.
Δίνει δίκιο και στους δύο, βαραίνει περισσότερο η μία πλευρά, αλλά δεν μπορούν και να βγουν στο δρόμο να την υπερασπιστούν γιατί δεν είναι και απόλυτα σίγουροι ότι είναι ο σωστός δρόμος.
Παραδείγματος χάριν. Στο ερώτημα με «Με ποιον είσαι;»
Απάντηση Α. «Μάλλον με ευρώ, αλλά δε μ’ αρέσει και η τακτική των Γερμανών. Νομίζω θα είναι χειρότερα αν απομονωθούμε, αλλά δεν πάει άλλο και με το χρέος, τα μνημόνια, την ανεργία τη φορολογία.»
Απάντηση Β. «Τους ψήφισε ο κόσμος για να συγκρουστούνε. Γιατί πάνε να γίνουν μνημονιακοί κι αυτοί. Βέβαια, θέλω συμφωνία, αλλά με άλλους όρους, γιατί χωρίς Ευρώπη δεν υπάρχουν προγράμματα ΕΣΠΑ και η οικονομία μας θα καταστραφεί. Τουλάχιστον αυτοί διαπραγματεύονται, όχι σαν τους άλλους σε όλα ‘ΝΑΙ’»
Με επιφυλάξεις, δεν κατεβαίνεις στο δρόμο.
Είσαι σιωπηρή πλειοψηφία.
Γράφεις μέχρι ένα σχόλιο στο facebook, όταν πραγματικά σε ενοχλεί κάτι, όπως αυτή η ολοκληρωτικού τύπου λογοκρισία στον Αρκά για τα σκίτσα του… το στυλάκι της Ζωής στη Βουλή και έξω από αυτή… ή το κολονάτο ποτήρι του 60αρη διαμαρτυρόμενου στο Σύνταγμα για το «Μένουμε Ευρώπη».
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν τραγικές περιπτώσεις ανθρώπων για να καυτηριάσεις και να τοποθετηθείς απέναντι.
Κατά τη γνώμη μου εξουδετερώνονται μεταξύ τους.
Και το μόνο λάθος σήμερα (κατ’ εμέ) είναι να είσαι φανατισμένος υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς!
