Για Δήμο (Πατρέων, στην προκειμένη, αλλά όπου και αν ήμουν δε θα άλλαζε κάτι) το πρώτο κριτήριο είναι η αξιοπιστία.
Αυτά που λέει τα πιστεύει ο κύριος (ή η κυρία, έχουμε δύο άλλωστε) υποψήφιος Δήμαρχος ή τα λέει απλά για το Μάιο του 2014 και μετά μην τον είδατε;
Και ποιος ασφαλέστερος δρόμος να δει κάποιος αν τα πιστεύει, από τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του. Καμιά φορά μπορεί να φαίνεται από χιλιόμετρο ότι τα λέει για να τα πει, αλλά κάποιοι έχουν εξελιχθεί σε κρυφά ταλέντα στα λόγια…
Οπότε μόνο έργα από δω και πέρα.
Κι όταν λέμε έργα, στην πολιτική αλλά και επαγγελματική – προσωπική πορεία του. Το ‘χει με τη διοίκηση… ή ούτε τους συνεργάτες / συναδέλφους / υπαλλήλους του δεν έχει καταφέρει να οργανώσει μέχρι σήμερα;
Μετά την αξιοπιστία, θα κοιτούσα διάθεση για δουλειά… αντοχή στα δύσκολα και τις τριβές, που σίγουρα θα προκύψουν… και δυνατότητα για σύνθεση με τις ήδη υπάρχουσες δομές και προσωπικότητες που προσφέρουν στα Δημοτικά.
Στον Πολιτισμό π.χ. ΔΗΠΕΘΕ, μουσική αλλά και με συλλόγους διαφόρων ενδιαφερόντων.
Στην Περιφέρεια, επειδή είναι η φύση της «δουλειάς» τέτοια και αναγκαστικά όλο με κοινοτικά προγράμματα και απορροφήσεις κονδυλίων για έργα ασχολούνται, το πρώτο κριτήριο είναι αυτό: Γνωρίζει το αντικείμενο ή έχει συνεργάτες να το γνωρίζουν… ή τα νούμερά μας θα είναι κάτω του 30% παντού;
Τέτοιες μέρες, εγώ τουλάχιστον, δεν διανοούμαι να υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα για την «αγορά» της Δυτικής Ελλάδας και να μην γίνεται ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό να απορροφηθούν ΟΛΑ!
Όσο για τις Ευρωεκλογές, εκεί όντως αλλάζει το πράγμα. Εκεί, ειδικά φέτος είναι ψήφος – μήνυμα. Προς Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ κυρίως… ή και προς άλλον για αποδοκιμασία των παραπάνω.
Εκεί (σε αντίθεση με το Δημοτικό Συμβούλιο ας πούμε) η ψήφος μας στο πρόσωπο του υποψηφίου Ευρωβουλευτή, με το σταυρό που μπήκε φέτος, είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Και τώρα που το σκέφτομαι, γιατί να το λέμε «Πώς θα ψήφιζα»;
«Πώς αποφάσισα να ψηφίσω» είναι το σωστό.